นายกรัฐมนตรีสามแบบ โดย กาหลิบ

คอลัมน์ เมืองไทยหรือเมืองใคร?

เรื่อง นายกรัฐมนตรีสามแบบ

โดย กาหลิบ

ระยะนี้ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีเป็นเรื่องฮิต มีคนร่วมสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันมาก โดยเฉพาะในฝั่งพรรคเพื่อไทยที่ยังไม่สะเด็ดน้ำ ในตำแหน่งหัวหน้าพรรค ผู้นำฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร และนายกรัฐมนตรี

หายใจเข้าออกเป็นเลือกตั้ง เลือกตั้ง และเลือกตั้ง แต่พรรคเพื่อไทยก็ยังไม่รู้ว่าท้ายที่สุดแล้วจะได้ใครมาผลักดันนโยบายที่ตัวนำเสนอต่อผู้มีสิทธิ์ออกเสียงเลือกตั้งทั่วประเทศ จึงคุยกันมากหน่อยในช่วงนี้

ซึ่งก็เป็นเรื่องของพรรคเพื่อไทย

แต่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในห้วงเวลาสำคัญอย่างนี้ ต้องระดมความคิดเห็นกันมากกว่าพลพรรคเพื่อไทย ผู้ดำรงนายกรัฐมนตรีในปัจจุบันและในอนาคตอันใกล้จะมีความหมายทางการเมืองเสียยิ่งกว่าภาระในการบริหารชาติ แต่อาจจะต้อง “รวมชาติ” และ/หรือ “สร้างชาติ” ขึ้นมาใหม่จากเถ้าถ่าน

ประสบการณ์ในฐานะหัวหน้าขี้ข้านั้นไม่เพียงพอต่อคุณสมบัติความเป็นนายกรัฐมนตรี แต่หัวหน้าไพร่นั้นไม่แน่

ขณะนี้เรากำลังมองตัวแบบ ๓ แบบของผู้ที่จะมาดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี

ตัวแบบที่หนึ่งเรียกว่า “นายกรัฐมนตรีของระบอบศักดินา-อำมาตย์”

ตัวแบบที่สองเรียกว่า “นายกรัฐมนตรีถ่วงดุลอำนาจภายในระบอบ”

ตัวแบบที่สามเรียกว่า “นายกรัฐมนตรีแห่งระบอบประชาชน”

ตัวแบบแรกนั้นเป็นของหาง่าย คนชนิดที่จะมาเป็นนายกรัฐมนตรีแบบนี้มีมาก ดูจากนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะก็ได้ คนที่จะมาสายนี้ต้องยอมรับอย่างราบคาบเสียก่อนว่า เมืองไทยจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง หลังจากนั้นก็ต้องทำทุกอย่างที่ตัวทำได้เพื่อสานต่อแนวคิดโบร่ำโบราณในสังคมไทย ถึงจะเป็นโทษต่อประชาชนส่วนใหญ่ก็เอา ถึงเวลาเลือกตั้งก็ต้องเล่นอย่างคนเล่นเกม มีอุดมการณ์และจุดยืนไม่ได้เพราะจะขัดต่อการทำงานแบบรับคำสั่ง เวลาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการรอรับสัญญาณจากเบื้องบนเหมือนสุนัขรอชิ้นกระดูก แล้วเอาเวลาที่เหลือน้อยนิดที่เถลือกไถลหลบหลีกจากปัญหา ใช้ความกะล่อนเอาตัวรอดไปวันๆ ไม่แก้ปัญหาเพราะขาดปัญญา หรือมีปัญญาแต่ไม่กล้าแก้เพราะเกรงจะไม่ถูกใจเบื้องบน

นายกรัฐมนตรีแบบนี้ไม่อาจเปลี่ยนประเทศไทยได้ และจะจมน้ำไปพร้อมกับเจ้านายของตน ขณะที่พวกเดียวกันจะมองไม่เห็นหายนะและกระหายใคร่จะมา “เสวยสุข”อย่างเขาบ้าง ประชาชนไทยที่ทุกข์ยากจากการกระทำของรัฐจะไม่ได้รับประโยชน์โภชน์ผลใดๆ จากนายกรัฐมนตรีอย่างนี้

ตัวแบบที่สองหายากขึ้นมาอีกขั้น เพราะใจต้องยอมรับว่าประชาชนเริ่มมีอินทรีย์แก่กล้าพร้อมจะเป็นเจ้าของประเทศไทยได้เองแล้ว คนๆ นี้ต้องเปิดตาและรับรู้ความเป็นจริงผ่านสถานการณ์การเมืองในห้วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาว่าระบอบประชาชนได้ก่อกำเนิดขึ้นมาและแข็งแกร่งขึ้นทีละน้อย ขณะที่ในใจก็ยอมรับว่าอำนาจเดิมของประเทศยังเป็นของ “เขา” การใช้อำนาจก็จะเริ่มคานและถ่วงดุลให้เกิดรูปแบบที่อยู่ร่วมกันได้ทั้ง “เจ้านาย” และ “ไพร่” โดยหวังว่าสมดุลจะค้ำจุนมิให้เมืองไทยต้องเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงจนตัวเสียประโยชน์

ปัญหาของนายกรัฐมนตรีแบบนี้คือ จะควานหาทางอยู่ร่วมกันจนหมดเวลา อาจหมดเวลาเพราะประชาชนทนไม่ไหว หรือหมดเวลาเพราะเจ้าของประเทศเขาเฉดหัวออกจากบ้านก่อนก็ได้

นายกรัฐมนตรีชนิดนี้จะบอกว่าเอาการเมืองเก็บไว้ทีหลัง เอาเศรษฐกิจและปากท้องของชาวบ้านขึ้นก่อน แนวนี้ฟังดูดีและสมเหตุสมผล แต่สุดท้ายก็ไม่อาจดำรงอยู่ได้เพราะอำนาจมืดจะไม่ยอมให้อยู่ ทุกเปอร์เซ็นต์ของอำนาจและผลประโยชน์ที่ประชาชนได้รับเพิ่มแปลว่า เจ้าของประเทศไทยและบริษัทบริวารเขาจะต้องเสียประโยชน์

ตัวแบบสุดท้ายหายากที่สุด แต่จะเป็นนายกรัฐมนตรีที่ประเทศชาติจำเป็นต้องมี นายกรัฐมนตรีอย่างนี้จะเสริมกำลังอำนาจของประชาชนให้แกร่งกล้า ไม่ลดทอนอำนาจของประชาชนด้วยความเบาปัญญาหรือความไร้เดียงสาของตน ไม่เห็นแก่เศษเนื้อข้างเขียง จนไม่เห็นประโยชน์ใหญ่ และพร้อมจะเดิมพันทุกอย่างด้วยตำแหน่งนายกรัฐมนตรีและชีวิตทั้งชีวิต

งานสำคัญสูงสุดของนายกรัฐมนตรีอย่างนี้คือ การสร้างระบอบประชาชน ซึ่งเป็นหน่ออ่อนของระบอบประชาธิปไตยในท้ายที่สุด

คุณสมบัติของนายกรัฐมนตรีจะมีเก้าข้อสิบข้อก็ไม่มีปัญหา ขอให้รู้จักคำว่าอุดมการณ์มวลชนและรู้สำนึกในบุญคุณของประชาชนเป็นใช้ได้

โปรดพิจารณาวิสัยสันดานและเลือกกันเอาเอง.

-------------------------------------------------------------------------------------

สนับสนุน "กาหลิบ" และทีมงาน สมัคร SMS-TPNews พิมพ์ PN กดส่งมาที่เบอร์ 4552146 สมัครวันนี้ ใช้ฟรี 14 วัน ทุกระบบ เพียง 29 บาท/เดือน Call center : 084-4566794-5 (จ.- ศ. 10.00-18.00น.)/e-mail : tpnews2009@gmail.com /บล็อก :http://wwwthaipeoplenews.blogspot.com/