“จากลานโพธิ์สู่ภูพาน จากภูพานสู่ลานโพธิ์” (รำลึก ๓๕ ปี ๖ ตุลา) โดย จักรภพ เพ็ญแข

งาน “จากลานโพธิ์สู่ภูพาน จากภูพานสู่ลานโพธิ์” (รำลึก ๓๕ ปี ๖ ตุลา)

วันอาทิตย์ที่ ๒๐ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๔ ณ หอประชุมเล็ก ม.ธรรมศาสตร์

โดย นายจักรภพ เพ็ญแข

เหมือนจะเอ่ยถึงอดีตดั่งกรีดแผล

เหมือนเหลือบแลหลังไปไกลสุดกู่

เหมือนน้ำตาบริสุทธิ์หยุดพรั่งพรู

เหมือนรู้ตามความรู้ในตำรา

เล่าลำนำตำนาน “กาลครั้งหนึ่ง...”

เสมือนเพียงเสียงรำพึงจากภูผา

แท้ที่จริงเหตุการณ์เนิ่นนานมา

เชื่อมเวลารับกันดั่งวันวาน

๖ ตุลาสามสิบห้าประชาศก

แต่ตะวันไม่ตกยังแดงฉาน

ทั้งชีวิต เลือดเนื้อ อุดมการณ์

ต่อสะพานสู่วันนี้เป็นทีเดียว

เขาสังหารผลาญไทยในวันก่อน

เขาก็ซ่อนมือไว้ว่าไม่เกี่ยว

เอาร่างขึ้นแขวนคอกันกรูเกรียว

เขาก็เลี้ยวลดไปมิใช่ตน

เขากระชับพื้นที่ถึงทีฆ่า

แล้ววางท่าดั่งเทพผู้ให้ฝน

ส่งสัญญาณเลือดเดือดให้เชือดคน

แล้ววางตนเหนือฟ้าสุราลัย

๖ ตุลาเลือดเย็นเห็นประจักษ์

สามสิบห้าปียักษ์หายไปไหน

ก็ยังครอบค้ำฟ้าวิญญาไทย

ไม่มีเปลี่ยนไม่มีไปไม่วัฒนา

ซึ้งหรือยังเล่าท่านผู้สั่นสู้

แปลงความรู้ได้แล้วมาแถวหน้า

เลือดของพี่นานกี่ปีถูกบีฑา

เลือดของน้องไหลมาก็ต่อกัน

ดวงวิญญาณของพี่พลีระบอบ

น้องก็นอบตอบรับขยับขั้น

พี่แผ้วถางทางไว้แต่ไพรวัลย์

น้องก็ดั้นด้นถางทางสู่เมือง

๖ ตุลาแท้ที่จริงคือวันนี้

รวมขวบปีสีแดงสู้แรงเหลือง

สีอื่นด้วยช่วยกันเป็นฟันเฟือง

ด้วยขัดเคืองคับแค้นต่อแผ่นดิน

ตาสว่างกลางใจไทยทั้งหมด

ก็ปรากฏรอยแยกในแผ่นหิน

เมื่อรูปทองหายหักในนครินทร์

ก็สุดสิ้นจัญไรแห่งไทยเดิม

ประกาศก้องเกียรติภูมิประชาชาติ

ให้มวลชนสู่อำนาจเป็นแรงเสริม

เพรียกหยาดเลือดหยดน้ำตาวิญญาเดิม

ช่วยต่อเติมรัฐชาติอำนาจชน.

------------------------------------------------------