รบแบบลิเบีย (๒) โดย กาหลิบ

คอลัมน์ เมืองไทยหรือเมืองใคร?

เรื่อง รบแบบลิเบีย (๒)
โดย กาหลิบ

ประชาชนลิเบียที่ลุกขึ้นสู้ (uprising) กับระบอบกัดดาฟี่ที่นำโดยผู้นำสูงสุดของรัฐคือพันเอกมูฮัมมา กัดดาฟี่ ล้วนมีเป้าหมายปฏิวัติ (revolution) เพื่อจะเปลี่ยนระบอบเผด็จการเบ็ดเสร็จมาเป็นระบอบประชาธิปไตยทั้งสิ้น ปัญหาคือจะรบเพื่อสิทธิ เสรีภาพ และความเป็นมนุษย์ของตัวเองกับอำนาจรัฐที่ฝังรากยาวนานอย่างระบอบโบราณของลิเบียนี้อย่างไร

ภาพฝ่ายรัฐบาลใช้อาวุธสงครามเข้าไล่ล่าฆ่าฟันฝ่ายประชาชน จนล้มตายกันราวใบไม้ร่วง ถึงจะถูกยับยั้งด้วยเขตห้ามบินตามมติของคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติอยู่ส่วนหนึ่ง เป็นภาพที่ทำให้ทั่วโลกต้องรันทดใจ แต่ก็ไม่อาจช่วยระงับยับยั้งความสูญเสียในขณะนี้ได้อย่างมีประสิทธิผล

อย่างน้อยเราควรส่องกล้องเข้าไปดูว่า ฝ่ายประชาชนปฏิวัติของลิเบียเขาทำอะไรมาแล้วบ้างและกำลังทำอะไรอยู่ หากไม่ได้อะไรเลยก็ควรได้ข้อคิดและบทเรียนในการลุกขึ้นสู้ของประชาชน

เราพูดกันมาแล้วว่าขณะนี้ฝ่ายประชาชนลิเบียสามารถยึดฐานที่มั่นทางภาคตะวันออกได้ โดยใช้นครเบงกาซีเป็นเสมือนนครหลวงของฝ่ายตน และขยายไปจนถึงเมืองราส-ลานูฟ เบรก้า และมิสราต้า เมืองมิสราต้านี้อยู่ใกล้กับนครหลวงทริปโปลีมากถึงขนาดถูกมองได้ว่าตีขนดหางพญานาคราช

ความสำคัญของภาคตะวันออกคือทรัพยากรทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะน้ำมัน

ลิเบียเป็นประเทศที่ส่งน้ำมันเป็นสินค้าออกหลัก ปริมาณน้ำมันปกติที่ผลิตขาย ๑,๖๐๐,๐๐๐ ล้านบาร์เรลต่อวันคิดเป็น ๒% ของปริมาณน้ำมันที่ค้าขายกันทั่วโลก ประเด็นคือ น้ำมันของลิเบียส่วนใหญ่อยู่ในภาคตะวันออกของประเทศที่ฝ่ายประชาชนเข้ายึดกุมอำนาจในขณะนี้

คำว่าส่วนใหญ่คือ ๗๐% ของน้ำมันทั้งหมดในลิเบีย

ขณะนี้มีข่าวว่า ฝ่ายประชาชนเริ่มระดมผู้เชี่ยวชาญน้ำมันที่หลบหนีไปในช่วงสู้รบกลับมาได้บ้างแล้ว โดยเฉพาะจากบริษัทน้ำมันต่างชาติที่ทำมาค้าขายอยู่ในลิเบียก่อนเกิดสงครามกลางเมือง ว่ากันว่าปฏิบัติการน้ำมันของฝ่ายประชาชนเริ่มต้นขึ้นด้วยดีจนสามารถผลิตน้ำมันได้ ๑๓๐,๐๐๐ บาร์เรลต่อวัน ต่อไปในเวลาสามสี่สัปดาห์หรือเดือนหนึ่ง น่าจะเพิ่มยอดผลิตได้เป็น ๓๐๐,๐๐๐ บาร์เรลต่อวัน

เงินที่กำลังจะไหลเข้ามาเป็นเครื่องมือสำคัญที่จะช่วยให้ฝ่ายประชาชนสถาปนาอำนาจรัฐได้

ปัญหาคือน้ำมันส่วนนี้กำลังจะเป็นดาบสองคม

โควต้าน้ำมันที่ลิเบียส่งขายให้กับบริษัทน้ำมันต่างๆ ทั่วโลกในรอบสองทศวรรษที่ผ่านมานี้ ถือ เป็นการจัดการที่ลงตัวแล้วทางด้านผลประโยชน์ อะไรที่เคยขัดแย้งกันก็เจรจาหมดแล้ว นี่คือเหตุผลสำคัญที่ระบอบกัดดาฟี่อยู่มาได้อย่างผาสุก การเข้ายึดครองบ่อน้ำมันของฝ่ายประชาชนเท่ากับเปิดแผลเดิมขึ้นมาทำสงครามเศรษฐกิจกันใหม่อีกครั้ง โดยเฉพาะในหมู่ชาติตะวันตกที่อ้างว่าเข้ามาช่วยฝ่ายประชาชนลิเบียด้วยจิตสำนึกประชาธิปไตยแท้ๆ นั่นแหละ ความขัดแย้งรอบใหม่จะนำแรงหนุนเสริมมาให้กับฝ่ายประชาชน หรือจะช่วยสร้างความขัดแย้งจนฝ่ายประชาชนพ่ายแพ้ไปเลย ก็ยังไม่อาจพูดได้

ส่วนฝ่ายประชาชนลิเบียนั้นก็ยังมีปัญหาองค์กรนำและผู้นำ อดีตรัฐมนตรีและอดีตผู้นำทางทหารกำลังแก่งแย่งกันอย่างชุลมุนเพื่อก้าวขึ้นสู่บทบาทนำ จนแทบไม่รู้ว่าใครเป็นใคร โดยเฉพาะเมื่ออำนาจในการชี้นำเรื่องน้ำมันจะอยู่ในมือของผู้มีอำนาจใหม่ด้วยแล้ว ก็ยิ่งกลายเป็นศึกสายเลือดเสียยิ่งกว่าในกรณีของไทย

คนที่เป็นประชาชนแท้ๆ จึงน่าสงสารเป็นที่สุด ขณะนี้ก็ฝึกอาวุธกันไปตามมีตามเกิด ข่าวว่าเน้นที่การฝึกอบรมสามประเภทคือ ปืนกลใหญ่ ปืนครก และปืนประจำกายแบบอาก้า ๔๗ (AK47) ผู้ที่เข้ามาอาสารบก็ไม่ใช่นักรบอาชีพ วิศวกร ครู สถาปนิก ปัญญาชนที่บางคนไม่เคยเห็นปืนจริงๆ ในชีวิต กำลังเอาชีวิตเป็นเดิมพันเพื่อแลกกับการปฏิวัติที่เขามีความเชื่อถือ คนเหล่านี้แหละที่ล้มตายไปทีละมากๆ อย่างน่าสังเวชใจ

บทเรียนจากกรณีลิเบียที่ยังไม่จบและคงยังดำเนินต่อไปอีกนาน บอกเราว่าความไร้ประสบการณ์ของฝ่ายประชาชนและการแก่งแย่งชิงดีกันในบทบาทนำ เป็นอุปสรรคสำคัญในการรณรงค์ต่อสู้ ยิ่งเมื่อมีน้ำมันเข้ามาเป็นปัจจัยสำคัญอย่างนี้ด้วยแล้ว ก็ยิ่งชลมุนวุ่นวายจนแทบแตกสลายจากภายใน โดยไม่ต้องรบกับศัตรูเลยด้วยซ้ำ

มองในแง่นี้อดีตนายกรัฐมนตรี ดร.ทักษิณ ชินวัตร ยังมีโอกาสดีกว่าฝ่ายประชาชนในลิเบีย อยู่ที่ว่าท่านจะเลือกเดินอย่างไรในวันนี้.
---------------------------------------------------------------------------------

สนับสนุน "กาหลิบ" และทีมงาน สมัคร SMS-TPNews พิมพ์ PN กดส่งมาที่เบอร์4552146 สมัครวันนี้ ใช้ฟรี 14 วัน ทุกระบบ เพียง 29 บาท/เดือน รายได้เป็นค่าใช้จ่ายในการทำงานต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย Call center : 084-4566794-5 (จ.- ศ.10.00-18.00น.)/e-mail : tpnews2009@gmail.com/บล็อก :http://wwwthaipeoplenews.blogspot.com/