ผู้นำการต่อสู้แนวปฏิวัติ...
วันศุกร์ที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2552
บทกลอน : ใครจะคบ? โดย จักรภพ เพ็ญแข
รอบอาณาจักรไทยมีสี่ทิศ
ล้อมประชิดติดอิงเป็นมิ่งขวัญ
เคยกรำศึกฮึกโหมเข้าโรมรัน
เมื่อนานวันผันผายก็คลายลง
เพราะสงวนจุดต่างสร้างจุดร่วม
จึงต่างรวมพลังแสงเพิ่มแรงส่ง
เศรษฐกิจคิดนำก็ดำรง
เลิกเดินหลงในพนาป่าการเมือง
ประวัติศาสตร์ที่สร้างให้คลั่งชาติ
เลิกหวั่นหวาดเลิกอิจฉาเลิกหาเรื่อง
ร่วมใจหวังสร้างกรุงให้รุ่งเรือง
ประชาชนถ้วนทุกเมืองได้กินดี
นั่นล่ะคือความสุขก่อนทุกข์เข็ญ
เมืองไทยเด่นสุกสว่างวางวิถี
นโยบายขยายมิตรด้วยจิตดี
เลิกชวนตีกลองสงครามตามชายแดน
ไทย-พม่ารบกันนักกลับรักใคร่
ทางลาว-ไทยใครจะนึกเป็นปึกแผ่น
กัมพูชากลับสงบครบทั่วแดน
มาเลเซียแน่นแฟ้นใกล้แดนไทย
แล้วไฉนจึงทำลายจนวายวอด
เครียดตลอดปลอดสุขเพลิงลุกไหม้
เริ่มจากรัฐประหารในบ้านใคร
แล้วรุกไล่เพื่อนบ้านเป็นพาลชน
เพื่อนสี่ทิศกลายสภาพทราบหรือไม่
ประกายไทยไฟเผาเขาฉงน
นโยบายบ้านเมืองหรือเบื้องบน
ที่ร่วงหล่นจากสวรรค์ลงคันคู
เงินซีเกมส์ช่วยลาวเขาไม่รับ
กัมพูชาก็ขยับไม่รับกู้
ขอไปเยือนเมียนมาร์ไว้เขาไม่ดู
มาเลเซียก็ไม่อยู่เปิดอาเซียน
เขารวมกันในวันนี้ก็ชี้ชัด
เหมือนมาตรวัดอำมาตย์ล้วนควรเกษียณ
อารมณ์เหนือเหตุผลมวลชนเอียน
เพราะเขาเรียนมาสามปีมีเวลา
พอหลงตัวว่ายิ่งใหญ่ใครต้องกราบ
ก็สร้างภาพสวยนักรักษาหน้า
เมื่อบ้านเมืองติดขัดด้วยอัตตา
มัวบูชาตัวเองไม่เกรงใจ
นโยบายต่างประเทศไม่เข้าท่า
เห็นโลกาภิวัตน์สะบัดใส่
เมื่อเงยหน้ามาอีกทีจะมีใคร
ผู้โดดเดี่ยวเดียวดายในสากล
เผด็จการอำมาตย์ร้ายทำลายชาติ
สะพานขาดน้ำแรงทุกแห่งหน
ผลประโยชน์ของมหาประชาชน
ไม่เคยสนใจใครเอาใจตัว
ขอประณามอำมาตย์ชาติตกต่ำ
ฉายหัวใจสีดำให้เห็นทั่ว
ปวงประชาชนไทยได้เลิกกลัว
ไฟสลัวเปิดสว่างกลางแผ่นดิน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น