รากเหง้าความคิดเรื่องปิดเทอม โดย กาหลิบ

คอลัมน์ เมืองไทยหรือเมืองใคร?

เรื่อง รากเหง้าความคิดเรื่องปิดเทอม

โดย กาหลิบ

ในขณะที่คนอยากเลือกตั้งกำลังลุ้นเลือกตั้งกันตัวโก่ง เสมือนว่าไม่ได้เลือกตั้งแล้วฟ้าจะถล่มดินจะทลายนั้น ก็เริ่มเกิดสัญญาณที่ไม่น่าสบายใจนัก เช่น กรรมการการเลือกตั้งจะทำให้ตนพ้นตำแหน่งจนเหลือไม่ถึง ๓ คนหรือไม่ การลาออกจากประธาน ครป. ของนายอานันท์ ปันยารชุน เป็นต้น ทำให้เกิดความรู้สึกว่าจะมีคนถอดปลั๊กเลือกตั้ง อาจจะไม่ได้เลือกตั้งในเร็วๆ นี้ตามที่ฝันไว้

แถมยังเกิดข่าวสะพัดว่า เมืองไทยอาจจะ “ปิดเทอม” ชั่วคราว ซึ่งหมายความว่า ประชาธิปไตยอาจถูกขัดจังหวะอีกครั้งด้วยกลไกบางอย่างที่ไม่ใช่ประชาธิปไตย โดยหวังผลจัดระเบียบประเทศ ซึ่งขณะนี้ขัดแย้งกันจนถึงราก กลไกแบบนั้นคงไม่พ้นก่อรัฐประหาร หรือโค่นรัฐบาลด้วยอำนาจตุลาการ หรือใช้เทคนิคพิเศษและกลไกที่ใหม่กว่านั้นมาเปลี่ยนรัฐบาลหรือกำหนดตัวรัฐบาลใหม่ อย่างให้คนที่มีหน้าที่จัดการเลือกตั้งลาออกเสียเพื่อให้เลือกตั้งไม่ได้ หรือใช้มาตรา ๗ ของรัฐธรรมนูญฉบับนี้ มอบพระมหากษัตริย์เป็นผู้หาตัวนายกรัฐมนตรีแทนประชาชนทั้งประเทศ

เขาจะขัดขวางด้วยวิธีไหนก็ให้ผู้มีอาชีพเลือกตั้งเขาห่วงกังวลกันไป เพราะถือว่ามีผลประโยชน์เกี่ยวข้องโดยตรง แต่ประชาชนอย่างเราควรห่วงอะไรที่เหนือขึ้นไปกว่านั้น นั่นคืออำนาจประหลาดที่ทำให้ประเทศไทยทั้งประเทศกลายเป็นโรงเรียน โดยมีผู้บริหารโรงเรียนหรือครูใหญ่ที่บงการชีวิตได้เสมอว่าเมื่อไหร่จะได้เรียนหรือเมื่อไหร่จะอด

เรื่องนี้วงสัมมนาที่นิด้าเมื่อวันก่อนเขาไม่กล้าพูดกันตรงๆ ได้แต่คร่ำครวญกันว่าโรงเรียนเมืองไทยจะได้เปิดเทอมกันต่อไปหรือจะต้องกลับไปร้องไห้ที่บ้าน

แนวคิดเรื่อง “ปิดเทอม” แสดงให้ชาวโลกและชาวไทยเห็นชัดว่า อำนาจสูงสุดในประเทศนี้มิได้เป็นของประชาชนเลย แต่อำนาจนั้นอยู่ในมือของคนอื่นที่มิใช่ประชาชน อันเป็นอำนาจขนาดกำหนดชะตากรรมของคน ๖๕ ล้านได้อย่างหน้าตาเฉย

ระบอบใดก็ตามที่ประชาชนไม่มีอำนาจสูงสุด ไม่สามารถชี้นำประเทศได้อย่างที่สหประชาชาติชอบใช้คำว่า “กำหนดใจตนเอง” นั้น ย่อมไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตย

หากมีกลุ่มบุคคลร่วมกันครอบครองอำนาจนั้น ก็เรียกว่าระบอบคณาธิปไตย ปกครองด้วยมือของกลุ่มบุคคลเพียงกลุ่มเดียว

หากมีคนๆ เดียวชี้นำได้จากระดับสูงสุด ถึงไม่ต้องออกแรงทำเอง สามารถใช้บ๋อยได้นั้น ก็คือระบอบเผด็จการ

ถ้าอำนาจนั้นสมบูรณ์ สั่งการได้ทุกเรื่องทุกเวลาไม่มีผิดหวัง ก็เรียกให้พิสดารขึ้นอีกว่าระบอบเผด็จการเบ็ดเสร็จ

หากคนๆ เดียวนั้นเป็นท้าวพระยามหากษัตริย์ ก็เป็นระบอบเผด็จการที่แตกลงไปในสายพันธุ์เดียวกัน เรียกว่าระบอบราชาธิปไตย หรือเรียกตามคติไศเลนทร์ว่าระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช

เมืองไทยเข้าข่ายอะไรคงไม่ต้องสะกดออกมาเป็นคำๆ

ความคิดเรื่อง “ปิดเทอม” จึงมีความสำคัญ เพราะเป็นการสะท้อนระบอบ ทำให้รู้ทีเดียวว่าเราต่างอยู่ในระบอบอะไร เมื่อรู้แล้วและไม่คิดต่อกรหรือถ่วงอำนาจกันอย่างจริงจัง ได้แต่หวังลมๆ แล้งๆ ว่าแกจะเปลี่ยนใจมาช่วยเราหรือเสริมสิ่งที่เรามองว่าเป็นผลประโยชน์นั้น อาจต้องถือเป็นความไม่รับผิดชอบอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อมวลชนเสียสละกันมาแล้วขนาดนี้

ผู้ที่อยากเลือกตั้งโปรดฟังให้ดี ถ้าท่านได้เลือกตั้งสมใจก็จงสนุกสนานกันไป อย่าเอากลวิธีนั้นผันอำนาจเข้าสู่ตัวเองและพวกจนลืมวีรกรรมของมวลมหาประชาชน แต่ถ้าหากไม่ได้เลือกตั้ง ถูกบังคับให้อยู่บ้านหรือไปเที่ยวเมืองนอกอย่างสำราญเพราะ “ปิดเทอม” ท่านมีหน้าที่ต้องยอมรับในที่สาธารณะว่าเมืองไทยที่ท่านชวนคนเขาไปเลือกตั้งนั้น ไม่ได้อยู่ในระบอบประชาธิปไตยอย่างที่ท่านคิด

เมื่อไม่ได้อยู่ในระบอบประชาธิปไตย ก็ไม่ต้องเรียกหากลไกอย่างการเลือกตั้ง ซึ่งเป็นเรื่องวิเศษของประเทศที่เป็นประชาธิปไตยอย่างเพียงพอแล้ว การเลือกตั้งให้กับเผด็จการไม่ว่าจะไพร่หรือเจ้านั้น เท่ากับเทคอนกรีตเสริมฐานอำนาจของเขาให้แข็งแกร่งขึ้น ซึ่งไม่ใช่กงการอะไรของคนที่เรียกตัวเองว่านักประชาธิปไตย

สรุปแล้ว “ปิดเทอม” เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้

และเมื่อต่อสู้เพื่อมิให้ “ปิดเทอม” แล้วก็ต้องต่อสู้กับอำนาจที่สั่ง “ปิดเทอม” หรือ “เปิดเทอม” นั้นด้วย ไม่อย่างนั้นก็ต้องประสบหายนะภัยจากงูหลังหักที่ “มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง”

วิกฤติการเมืองไทยนี้ไม่มีทางออกง่ายๆ หรอกครับ.

--------------------------------------------------------------------------------

สนับสนุน "กาหลิบ" และทีมงาน สมัคร SMS-TPNews พิมพ์ PN กดส่งมาที่เบอร์4552146 สมัครวันนี้ ใช้ฟรี 14 วัน ทุกระบบ เพียง 29 บาท/เดือน รายได้เป็นค่าใช้จ่ายในการทำงานต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย Call center : 084-4566794-5 (จ.- ศ. 10.00-18.00น.)/e-mail : tpnews2009@gmail.com/บล็อก :http://wwwthaipeoplenews.blogspot.com/