ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : ตอนที่ 71 เล่นกับลูกชาวบ้านบ้าง

ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : หลังรัฐประหาร
ตอนที่ 71 : เล่นกับลูกชาวบ้านบ้าง
โดย : กาหลิบ
พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์ 2550 (หนังสือพิมพ์โลกวันนี้รายวัน)

*******************************************************************************
สั่งให้ไปสร้างภาพลักษณ์ดีๆ จากเหตุการณ์แย่ๆ คนรับคำสั่งก็ตัวสั่นงันงก รีบรับไปดำเนินการ ทั้งที่ไม่รู้ว่าชี้แจงเกี่ยวกับอนาคตอย่างไรตามวินัยทหารที่ไม่ขัดผู้บังคับบัญชา

*******************************************************************************

เล่นกับลูกชาวบ้านบ้าง

หมู่นี้ผมรู้สึกเป็นห่วง คมช. อย่างไรชอบกล เพราะมีพฤติกรรมบางอย่างที่แสดงให้เห็นว่าไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารบ้านเมืองนัก โดยเฉพาะอารมณ์ความรู้สึกของชาวบ้าน

ถึงได้ปล่อยประเด็นเงินเดือน คมช. หรือกรณีทหารตบเท้าเข้าไปนั่งอยู่บอร์ดรัฐวิสาหกิจออกมาจนเสียหายกับภาพลักษณ์ของตนเองอย่างนี้

ผมไม่ได้หมายความถึงข่าวกรอง ข่าวปกปิด ข่าวลับเฉพาะ ข่าววงนอกวงในทั้งหลายที่ทหารวางคนไว้อย่างละเอียดทุกเม็ดเพราะกลัว “คลื่นใต้น้ำ” ข้อมูลแบบนั้น คมช. คงได้อ่านแล้วอ่านอีกจนเบื่อ เพราะปริมาณข่าวมากก็เป็นความดีของผู้ใต้บังคับบัญชาที่หาข่าวมาให้อย่างไม่หยุดยั้ง

แต่ข่าวอีกชนิดหนึ่ง จะต้องออกไปสังสรรค์เสวนากับชาวบ้านกลุ่มต่างๆ จึงจะได้มา เช่น วงเสวนาอภิปรายในมหาวิทยาลัย การตรวจเยี่ยมพื้นที่แบบไม่แจ้งล่วงหน้า (เพื่อไม่ให้เจอแต่ผักชี) การวางระบบประเมินผลการทำงานของรัฐบาลใหม่อย่างครอบคลุมหลายกลุ่มประชากร เป็นต้น

ฝ่ายข่าวของทหารที่ไหนจะรายงานอารมณ์ความรู้สึกของคนโดยพิสดารได้ อย่างเก่งก็เป็นความเคลื่อนไหวนิดๆ หน่อยๆ ซึ่งบางทีก็เผลอใส่สีใส่ไข่ หรือมีวิตกจริตของตัวเองหลุดเข้าไปปะปนด้วย ก็ยิ่งทำให้คนอ่านหลุดโลกไปอีกฝั่งหนึ่ง

ถึงกับเชื่อว่าคลื่นใต้น้ำกระฉอกกระเซ็นไปทั่วประเทศ เพราะอ่านข่าวที่เป็นชิ้นส่วนภาพต่อแต่ละตัวๆ อยู่ทุกวัน จนขาดสมดุล

ไม่มีใครสักกี่คนหรอกครับที่เห็นด้วยกับการยึดอำนาจรัฐบาลที่มาจากการเลือกตั้ง และฉีกรัฐธรรมนูญทิ้ง แต่คนส่วนใหญ่ก็ยังสวมหัวใจไทยคือ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วก็ช่วยพายเรือให้ถึงฝั่งหน่อยเถิด ตามวิธีคิดของไทยซึ่งฝรั่งไม่ค่อยเข้าใจ

ถ้าเป็นเขาคงช่วยกันวันละสามเวลาหลังอาหารและก่อนนอนในการโค่นลงให้ได้ แต่พี่ไทยใจดีและอยากจะเห็นแค่คนไทยเลิกขัดแย้งกัน

คมช. ในขณะนี้ถือว่ามีปัญหาภาพลักษณ์ไม่น้อยนะครับ เริ่มจากความล้มเหลวของการสื่อสารภายในที่ไม่รู้ว่าได้พูดคุยกันบ้างหรือไม่ ไปจนถึงเจ้าหน้าที่ฝ่ายสื่อสารและประชาสัมพันธ์ที่ออกจะเป็นต้นทุนของผู้บังคับบัญชามากกว่ากำไร

ดูกรณีพันเอกอัครกับคุณนวมทองก็ได้ ไปท้าทายเขาด้วยชีวิตเขาก็เลยสนองตอบให้จริงๆไม่รู้ว่าไปร่วมงานศพเขาบ้างหรือเปล่า

ถ้าจะให้เดาก็คงเป็นปัญหาไทยเดิม คือ คมช. แต่ละคนรวมการเฉพาะกิจเพื่อทำรัฐประหาร ขณะเดียวกันก็เรียกฝ่ายประชาสัมพันธ์ของตัวเองมาทีหลังหรือไม่ก็หนีบมาตั้งแต่แรก แล้วสั่งให้ไปสร้างภาพลักษณ์ดีๆ จากเหตุการณ์แย่ๆ คนรับคำสั่งก็ตัวสั่นงันงก รีบรับไปดำเนินการทั้งที่ไม่รู้ว่าชี้แจงเกี่ยวกับอนาคตอย่างไร ตามวินัยทหารที่ไม่ขัดผู้บังคับบัญชา

แถลงข่าวจบเที่ยวหนึ่งก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง รอดตายไปวันๆ

คมช. จะต้องสร้างคณะทำงานสื่อสารเชิงยุทธศาสตร์ขึ้นมา โดยเชิญผู้เชี่ยวชาญจริงๆ เข้าไป อย่าไปเชิญนายพลมานั่งเป็นพระลำดับเพื่อให้พูดคนละคำสองคำ โดยไล่จากหัวโต๊ะมาตามลำดับยศอย่างกับพระราชาคณะเตรียมตัวจะเข้าพิธี

คณะทำงานนี้จะต้องประเมินเหตุการณ์และภาพลักษณ์ในภาพรวม ไม่ใช่วันต่อวัน เพื่อจะได้วางแผนสื่อสารได้อย่างมีประสิทธิภาพในห้วงเวลาที่ยาวขึ้น เพื่อจะมองอะไรได้กว้างขึ้น

ประสานกับคณะรัฐมนตรีเสียให้ดี เพราะไม่อย่างนั้นจะสับสนอย่างที่คนนอกเขางงไปหมดแล้วว่าใครเป็นผู้ให้กำเนิดใครและใครเป็นคนออกคำสั่งสูงสุด ระหว่าง คมช. กับรัฐบาล ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อประเทศไทยที่กำลังมีภาพลักษณ์อันเลวร้ายลงทุกขณะ

อย่าลืมนะครับว่าไม่มีภาพลักษณ์ในแง่ลบเรื่องใดจะทำลายประเทศเท่ากับความไม่แน่นอน หรือภาวะที่คาดเดาอะไรไม่ได้ (unpredictability) เพราะนักลงทุนจะไม่มา นักท่องเที่ยวก็จะหนี และรัฐบาลอื่นๆ เขาก็รังเกียจที่จะคุยด้วย เพราะเห็นว่าเสียเวลาโดยใช่เหตุ

คมช. ปรับวิธีการสื่อสารของตัวเองเสียก่อนเถิดครับ เพราะคนที่ทำท่าจะพังลงได้ทุกเวลานาทีนั้น ไม่อยู่ในวิสัยที่จะช่วยใครได้เลย

ยึดอำนาจแล้วต้องบริหารให้ดี และบริหารให้ตลอด

อย่าเผลอนึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่จริง...ข้าพเจ้าแค่ฝันร้ายไป.

-----------------------------------------------------------------------------------