พันธุ์พม่า โดย จักรภพ เพ็ญแข

ที่มา : คอลัมน์ สายตาโลก นิตยสาร Thai Freedom
โดย จักรภพ เพ็ญแข
เรื่อง พันธุ์พม่า

*************************************************************************

ผมทึ่งและประทับใจกับท่าทีล่าสุดของ นางอองซานซูจี ผู้นำฝ่ายค้านของพม่าที่ถูกกักตัวอยู่ในบ้านพักของเธอมานานปี เธอแถลงผ่านที่ปรึกษากฎหมายส่วนตัวว่า การเลือกตั้งที่รัฐบาลทหารของพม่าจะจัดขึ้น ไม่ใช่การเลือกตั้งที่พรรคการเมืองที่เธอก่อตั้งและสังกัด นั่นคือ สันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตย หรือ NLD (the National League for Democracy) ควรเข้าร่วมเลย แต่ในคำแถลงเดียวกันเธอก็ย้ำว่า นี่มิใช่คำสั่ง เป็นเพียงทัศนะส่วนตัวของเธอเท่านั้น ขอให้คณะพรรค NLD นำไปพิจารณาให้รอบคอบและตัดสินใจเอาเองเถิด

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อรัฐบาลทหารของพม่าภายใต้ผู้เผด็จการกฎเหล็กอย่างพลเอกอาวุโสตานฉ่วย ออกกฎหมายใหม่เอี่ยม ๕ ฉบับมาเตรียมการเลือกตั้งทั่วไป ซึ่งจะเป็นการเลือกตั้งครั้งแรกในรอบ ๒๐ ปี การเลือกตั้งและกฎหมายรองรับเหล่านี้คือส่วนหนึ่งของแผนใหญ่ที่เผด็จการของพม่าเรียกว่า “เส้นทางสู่ประชาธิปไตย” หรือ “Roadmap to Democracy” ซึ่งมีทั้งหมด ๗ ขั้นตอน สาระของกฎหมายก็คือการควบคุมการเลือกตั้งให้อยู่ภายใต้ระบอบทหารต่อไปทั้งนั้น ในฉบับที่ระบุคุณสมบัติของผู้จะลงสมัครรับเลือกตั้งได้ ก็ระบุเงื่อนไขต่างๆ อย่างที่รัฐประชาธิปไตยเขาไม่มี โดยเฉพาะในประเด็นที่ห้ามขาดมิให้ “ผู้ที่เคยต้องคำพิพากษาจำคุก” มาแล้ว ซึ่งทำให้ตัวนางซูจีและสมาชิกระดับของ NLD ที่ถูกทหารจับเข้าคุกมาแล้วทั้งนั้น ไม่สามารถลงสมัครรับเลือกตั้งได้ แถมยังเขียนให้ชัดเจนไว้ในวรรคหนึ่งเสียด้วยว่า “ผู้สมัครรับเลือกตั้งต้องไม่ใช่ผู้ที่สมรสกับชาวต่างประเทศ” กีดกันโดยตรงต่อตัวนางซูจีผู้ที่ทุกคนรู้ดีว่าแต่งงานกับสามีชาวอังกฤษและเสียชีวิตไปแล้วหลายปี

ตัวนางเองขณะนี้ก็ถูกขังอยู่ในบ้าน ออกๆ เข้าๆ มานาน ๒๐ ปี ล่าสุดก็ด้วยกรณีที่มีชาวอเมริกันสติเฟื่อง (หรือไม่ก็แกล้งบ้า) ว่ายน้ำเข้ามาที่บ้านพักของเธอและได้รับอนุญาตให้พัก ๑ คืน แต่นางเองกลับเป็นคนถูกลงโทษด้วยการขังไว้ในบ้านนานขึ้นอีก นี่กว่าจะหมดระยะนี้ก็เดือนพฤศจิกายน ๒๕๕๓ ซึ่งเป็นที่ชัดเจนว่าฝ่ายทหาร “หาเรื่อง” ให้เธอไม่มีโอกาสร่วมรณรงค์หาเสียงในนาม NLD แนวคิดคือทำทุกอย่างให้ผู้ที่เลื่อมใสสนับสนุนในตัวนางซูจีคลายความรู้สึกลงไปตามเวลา หากลืมไปได้เลยยิ่งดี

ฝ่ายทหารของพม่าใช้เวลานานกว่า ๒๐ ปีในการทำให้ภาพลักษณ์ของนางเป็นคนที่ “ทรยศ” ต่อชนชาติพม่าด้วยการแต่งงานกับชาวอังกฤษ ต่อมาทำให้เป็นสัญลักษณ์ของความชุลมุนวุ่นวายในบ้านเมือง ซึ่งเป็น “ความไม่รักชาติ” อีกอย่างหนึ่ง รวมความแล้วฝ่ายเผด็จการพม่าก็ใช้วิชามาร เอาเรื่องที่ตัวสร้างไว้ป้ายสีเขามาใส่ไว้เป็นข้อกฎหมายแล้วลงโทษเขาไปตามนั้น ผู้ชูธงประชาธิปไตยอย่างนางซูจีจึงเคราะห์ร้ายทั้งขึ้นทั้งล่อง

กฎหมายทั้ง ๕ ฉบับที่ออกมาควบคุมกลไกการเลือกตั้งทั้งหมด ในที่สุดก็เป็นแค่เครื่องมือรักษาเผด็จการให้สถิตอยู่ในพม่าได้อย่างมั่นคงต่อไปเท่านั้นเอง คนที่ยึดหลักการประชาธิปไตยอย่างมั่นคงเหมือนกับนางซูจีก็ย่อมจะมองออก

การไม่เข้าร่วมในกระบวนการเลือกตั้งครั้งนี้เท่ากับปฏิเสธระบอบเผด็จการทั้งระบอบ

ตรงกันข้าม หากนางซูจีคิดสั้นๆ แคบๆ ว่าขอให้ได้จ่อมหัวเข้าไปในอำนาจรัฐบ้างเถิด อะไรรอบตัวมันอาจจะดีขึ้นบ้างแบบที่นักหาประโยชน์จากการเลือกตั้งชอบคิด ในที่สุดตัวนางเองจะกลายเป็นผู้ประทับตรายอมรับอำนาจของฝ่ายเผด็จการและเป็นเหยื่อในขั้นสุดท้าย การปฏิเสธสิ่งที่ดูคล้ายจะเป็นโอกาสของฝ่ายค้านจึงเป็นความสุขุมคัมภีรภาพของผู้นำทางจิตวิญญาณของฝ่ายประชาธิปไตย

ถึงเผด็จการสายพันธุ์เก่าของไทยจะซ่อนตัวเก่งกว่าเผด็จการพันธุ์พม่า แต่บัดนี้ก็ชัดเสียยิ่งกว่าชัดแล้ว ระบอบประชาธิปไตยของไทยแท้ที่จริงแล้วคือระบอบเผด็จการอำพรางซ่อนรูป

ระบอบทหารพม่าออกกฎหมายมาควบคุมกลไกการเลือกตั้งทั้งระบบ แถมด้วยอำนาจนอกระบบที่แอบใช้เพื่อข่มขู่คุกคามฝ่ายตรงข้าม ระบอบอำมาตย์ไทยสั่งการได้ตลอดกระบวนการ ตั้งแต่องค์กร (ที่นึกว่า) อิสระอย่างคณะกรรมการการเลือกตั้ง จนถึงกระทรวงมหาดไทย กระทรวงกลาโหม กระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงการคลัง ไปจนถึงองค์กรอิสระอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องและผู้พิพากษาอีกเป็นจำนวนมาก

เผด็จการสองประเทศแตกต่างกันเพียงภาพที่ปรากฏภายนอกมิใช่หรือ?

นางอองซานซูจีก็เหมือนนายกรัฐมนตรีผู้ถูกอำมาตย์ปล้นอำนาจอย่าง ดร.ทักษิณ ชินวัตร นั่นคือถูกกลไกของรัฐเผด็จการหาเหตุให้จนกลายเป็นผู้ต้องหาและผู้ต้องขัง ชนะเลือกตั้งแล้วเขาก็ไม่ให้เข้าสู่อำนาจ (NLD ชนะการเลือกตั้งในปี พ.ศ.๒๕๓๓ อย่างท่วมท้น ทหารก็ก่อรัฐประหารเพื่อสกัดไม่ให้นางขึ้นสู่เก้าอี้นายกรัฐมนตรี คุณทักษิณชนะเลือกตั้งครั้งที่ ๒ เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๘ ถูกกดดันจนต้องยุบสภาและชนะซ้ำอีกเมื่อวันที่ ๒ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๙ และถูกยึดอำนาจไปในที่สุด)

ความผิดอย่างเดียวของผู้นำทั้งสองคือบังอาจได้รับความนิยมกว่าผู้เผด็จการชั่วชาติในประเทศของแต่ละคนเท่านั้นเอง ปัญหาอื่นใดไม่มีเลย

เมื่อสะท้อนภาพไทยจากตัวอย่างพม่าในครั้งนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเงื่อนไขคือจะต่อสู้ในเชิงระบอบเลยทีเดียวหรือจะไต่ไปทีละขั้นแล้วร่วงลงมาเหมือนเกมงูตกกะได

อองซานซูจีประกาศไม่ยอมรับที่ต้นตอของเรื่องเลยทีเดียว นั่นคืออำนาจรัฐในมือเผด็จการอะไรที่มาจากระบอบเผด็จการเป็นไม่เอาทั้งนั้น

แกนนำฝ่ายประชาธิปไตยของไทยเรียกร้องเป็นวรรคเป็นเวร ขอให้นายกรัฐมนตรีที่ฝ่ายเขาตั้งช่วยกรุณายุบสภาและให้เลือกตั้งใหม่

อองซานซูจียืนหยัดไม่ยอมร่วมเตียงกับปิศาจอสุรกาย ไม่ว่าจะจำแลงมาเป็นรูปมนุษย์ที่สวยสดงดงามเพียงใด โดยอุตส่าห์อำพรางมาในนามการเลือกตั้งและวิถีประชาธิปไตย

ฝ่ายเราบางคนกำลังสนใจจะลงเรือลำเดียวกับสัตว์ที่ทำร้ายเราจนสาหัส แถมบอกกับมวลชนว่าเขาคงจะพาเราไปถึงเกาะในฝันที่มีชื่อว่าประชาธิปไตยได้

มันสอดรับกันด้วยเหตุผลไหมครับ

ถึงแม้ว่าประชาธิปไตยในพม่ายังไม่มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ แต่ท่าทีที่มั่นคงชัดเจนอย่างนี้คือเหตุที่ทำให้ผู้มีอิทธิพลระดับโลกอย่างสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรป ยังคงสนับสนุนนางอองซานซูจีอย่างไม่หวั่นไหว ระบอบทหารของพม่าถึงจะได้ถืออำนาจรัฐ แต่ก็ประสบกับข้อจำกัดในระดับระหว่างประเทศจนพัฒนาพม่าไม่ได้ตามใจปรารถนา

เมืองไทยก็เถิด ถึงวันนี้สหรัฐอเมริกาและอังกฤษยังหนุนผู้มีอำนาจเก่าในเมืองไทยอย่างชัดเจน แต่เมื่อท่าทีของฝ่ายประชาธิปไตยชัดเจนและมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ จนประชาชนส่วนใหญ่หลุดออกจากสื่อล้างสมองของระบอบเก่าแล้ว เขาก็ย่อมจะพิจารณาจุดยืนของเขาใหม่ได้ แต่ถ้าฝ่ายประชาธิปไตยดันไปสนับสนุนผลประโยชน์ของฝ่ายเผด็จการหรือแสดงท่าทีไม่จริงจังในการต่อสู้ของตัวเองแล้ว จำเป็นอยู่เองที่มหาอำนาจเขาต้องกอดรัดงูพิษตัวเดิมต่อไป เพราะอย่างน้อยคือปิศาจตัวที่เขารู้จักดีอยู่แล้ว

รักจะเป็นประชาธิปไตย อย่ารับใช้ปิศาจ

นี่คือปรัชญาในวันนี้ครับ.

--------------------------------------------------------------------------------
TPNews (Thai People News): ข่าวสารสำหรับผู้รักประชาธิปไตย เที่ยงตรง แม่นยำ ส่งตรงถึงมือถือทุกวัน สมัครวันนี้ ใช้ฟรี 14 วัน พิมพ์ PN ส่งมาที่เบอร์ 4552146 ทุกระบบ เพียง 29 บาท/เดือน (เฉพาะ DTAC 30 บาท/เดือน) Call center: 084-4566794-6 (จ.- ศ. 9.30-17.30 น.)