ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : ตอนที่ 11 เบื่อการเมือง มีเบื้องหลัง

ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : ก่อนรัฐประหาร
ตอนที่11 : เบื่อการเมือง มีเบื้องหลัง
โดย : กาหลิบ
พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์ 2553 (หนังสือพิมพ์โลกวันนี้รายวัน)

********************************************************************************
คนที่ทำคงไม่ใช่นักการเมือง ผู้ต้องการกระบวนการทางการเมืองแบบนี้แน่ เพราะมีแต่เสียประโยชน์

********************************************************************************

“เบื่อการเมือง” มีเบื้องหลัง

ระยะนี้เห็นวลี “เบื่อการเมือง” แวบขึ้นมาตรงนั้นตรงนี้ โดยเฉพาะในหน้าหนังสือพิมพ์ ชะรอยว่าประชาชนผู้เป็นเจ้าของสิทธิเลือกตั้งตามรัฐธรรมนูญกำลังจะหมางเมินกระบวนการทางการเมือง และไม่อยากได้ยินได้ฟังให้รกหูรกตา เพราะมันยุ่งวุ่นวายหาทางออกมิได้

ถ้าบังเอิญเป็นคนวัยละอ่อน เพิ่งจะรู้ร้อนรู้หนาวทางการเมืองเป็นหนแรกๆ ก็คงเข้าใจว่าโรคเบื่อการเมืองเป็นของใหม่ แพร่มาถึงเมืองไทยไม่กี่ปี และคิดว่าการเมืองในระยะนี้นี่แหละที่สร้างนวัตกรรมทางสังคมขึ้นมาใหม่ ทำให้คนรุ่นปัจจุบันเบื่อหน่ายการเมืองขึ้นมา

ความจริงแล้วโรคเบื่อการเมืองแทบจะเรียกได้ว่าเป็นขาประจำอยู่ในวงจร มีมานานและมีทุกยุค แต่จังหวะของมันแสนที่จะสำคัญต่อระบอบประชาธิปไตยทั้งหมด

วงจรที่ว่านี้อาจจะเริ่มจากการรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งที่ครึกครื้น ประชาชนนำนโยบายที่แต่ละพรรคเสนอ

มาถกเถียงกันอย่างจริงจัง ขณะเดียวกันก็ไปขุดค้นประวัติทั้งที่ปิดลับและเปิดเผยของนักการเมืองผู้เสนอนโยบายนั้นออกมาพิจารณาประกอบ เพราะบางทีเชื่อความคิดแต่ไม่เชื่อคนก็มี หรือบางคนโกหกหลายครั้งจนเกินไป ก็ไม่อาจทำใจเชื่อในข้อเสนอใหม่ๆ ได้

แล้วก็ชวนกันเข้าสู่กระบวนการเลือกตั้ง ได้ผลออกมาจนกลายเป็นสภาผู้แทนราษฎรแล้วก็จัดตั้งรัฐบาลกันเสียก่อน คนที่เหลือก็รวมกันตั้งขั้วขึ้นเป็นฝ่ายค้านในสภาผู้แทนราษฎร โดยไม่ได้มีเกียรติยศใดๆ ด้อยไปกว่าฝ่ายรัฐบาลเลย เพราะเป็นฝ่ายค้านในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเช่นกัน

รัฐบาลบริหารไป ฝ่ายค้านก็ตรวจสอบไป ระหว่างนั้นก็เล่นเชิงการเมืองกันบ้างเป็นสีสัน สื่อมวลชนก็คอยมองทั้งสองฝ่ายและรายงาน อาจจะหนักไปในฟากรัฐบาลอยู่บ้างเพราะมีประเด็นที่เป็นรูปธรรมจริงๆ แต่ฝ่ายค้านก็คำรามได้ทุกเมื่อและได้รับความสนใจ ถ้าคำรามถูกจังหวะ

ทั้งรัฐบาลและฝ่ายค้านล่ะครับ ถ้าทำถูกจังหวะก็เป็นคำราม ถ้าพลาดไปหรือไม่แตกฉานทางการเมืองนัก ก็จะกลายเป็นเห่า

ระหว่างนั้นก็มีทั้งกระทู้ การอภิปรายไม่ไว้วางใจรัฐบาลและรัฐมนตรีเป็นรายบุคคล รวมทั้งงานกรรมาธิการ

เมื่อมีการเลือกตั้งใหม่ก็มาวัดดวงกันว่าใครจะมา แล้วกระบวนการเดิมก็จะหวนคืนมาอีก ทำให้ประชาชนเป็นตัวจริงเสียงจริงที่คอยตัดสินว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ใช่อำนาจแฝงเร้นหรืออำนาจมืด

เรื่องแบบนี้คงไม่ทำให้ใครรู้สึกเบื่อหน่ายการเมืองหรอกครับ เผลอๆ จะสร้างศรัทธาทางการเมืองให้คนรุ่นหลังๆ อยากจะเข้ามามีส่วนโดยตรงในการเมืองและการบริหารประเทศด้วยซ้ำไป พูดอีกครั้งก็คือกระบวนการทางการเมืองอันควรเป็นนั้น ผมเชื่อว่าไม่ทำให้เกิดโรคเบื่อการเมืองขึ้นมาได้

ความเบื่อหน่ายการเมืองจึงแพร่มาจากแหล่งเพาะเชื้ออื่นๆ ไม่ใช่ในกระบวนการโดยตรง

แหล่งเพาะเชื้ออยู่ที่ไหนนั้น คงต้องคุยกันด้วยเสียงกระซิบ แต่บอกตรงนี้ได้อย่างหนึ่งว่ายุทธศาสตร์สำคัญของผู้แพร่เชื้อโรคเบื่อการเมืองนั้น คือการทำให้เกิดสภาพคาดเดาอะไรไม่ได้ ไม่รู้ว่าบ้านเมืองจะออกหัวออกก้อย

อย่างที่เรียกกันว่าอึมครึม

กำหนดวันเลือกตั้งแล้วก็อาจจะเลื่อน

กรรมการการเลือกตั้งชุดใหม่ที่ว่าจะเป็น “ดรีมทีม” ในที่สุดก็วางยากันไว้หน่อยๆ ตั้งแต่บัดนี้ จนในที่สุดเมื่อเห็นตัวแล้วก็จะนำมาเล่นไปทางใดทางหนึ่งก็ได้ สุดแล้วแต่จะพูดกันรู้เรื่องหรือไม่ แล้วตกลงโปร่งใสหรือไม่โปร่งใสกันแน่

รักษาการนายกรัฐมนตรีจะเว้นวรรคหรือเปล่า กำลังพิจารณาอยู่ดีๆ ก็มีข่าวปล่อยออกมาว่า ผู้ใหญ่คนนั้นคนนี้ซึ่งอาจจะเป็นตัวตายตัวแทนเพื่อปลดล็อคทางการเมืองได้ อาจจะไม่รับตำแหน่งแห่งหนในคณะรัฐมนตรี จนต้องปฏิเสธข่าวกันวุ่นวายว่าไม่จริง

ความไม่แน่นอน หรือพูดให้ชัดเจนคือความแน่นอนที่ถูกใครไม่รู้สาดโคลนมาเคลือบเอาไว้จนดูประหนึ่งว่าไม่แน่นอน เป็นสาเหตุสำคัญของอาการเบื่อการเมืองของคนไทยในขณะนี้

และอาจจะลุกลามกลายเป็นโรคเบื่อการเมืองได้

คนที่ทำคงไม่ใช่นักการเมืองผู้ต้องการกระบวนการทางการเมืองแบบนี้แน่ เพราะมีแต่เสียประโยชน์

คนที่ทำก็คือคนที่เห็นว่าระบอบประชาธิปไตยเป็นอุปสรรคต่อฐานอำนาจของตัวเองนั่นแหละครับ.

--------------------------------------------------------------------------------------