ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : ตอนที่ 29 หางแกว่งหมา

ซีรีส์ยุทธการตอแหลแห่งชาติ : ก่อนรัฐประหาร

ตอนที่ 29 : หางแกว่งหมา

โดย : กาหลิบ

พิมพ์ครั้งแรก : กุมภาพันธ์ 2550 (หนังสือพิมพ์โลกวันนี้รายวัน)

*********************************************************************************

นักวิชาการทั้งหลายจึงกำลังเคลื่อนไหวแบบตีปลาหน้าไซ ประณามเขาเสียก่อนที่จะพิสูจน์ได้ว่าเขาผิดอะไร

*********************************************************************************

หางแกว่งหมา

ทฤษฎีหางแกว่งหมา หรือ Wag the Dog ความจริงเป็นเรื่องของกองทัพและการจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์ มีประวัติศาสตร์ที่ออกจะซับซ้อน

แนวคิดหลักอยู่ที่ว่า ผลประโยชน์จากการจัดซื้อ จัดจ้าง และจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์นั้น หลายครั้งกลายเป็นเงื่อนไขกำหนดความสามารถของกองทัพไป เช่น จะซื้อเครื่องบินอะไร จะใช้เทคโนโลยีรถถังของประเทศไหน บริการหลังการขายเป็นอย่างไร ฯลฯ แทนที่ยุทธศาสตร์จะเป็นตัวตั้งต้นและจัดหาส่วนประกอบทั้งหลายให้ได้ตามยุทธศาสตร์ กลายเป็นกลับข้างกัน

เขาเลยเรียกล้อๆ ว่า ไอ้หมาตัวนี้มันแปลกดีนะ แทนที่มันจะแกว่งหาง เมื่อรู้สึกดีใจหรืออะไรต่างๆ ของมัน หางที่ไม่ควรจะมีความคิดจิตใจแท้ๆ กลับแกว่งตัวมันเองแทน

หางแกว่งหมาทางทหาร ทำลายความสามารถในการรบและการป้องกันตนเองมาหลายประเทศแล้ว วันหลังคงจะได้เล่าให้ละเอียดกว่านี้ วันนี้เป็นหางอีกประเภทหนึ่งและเป็นหมาอีกประเภทหนึ่งที่น่าสนใจไม่แพ้กัน

ผมนึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้เมื่อเห็นการแถลงข่าวที่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ นำโดยคณบดีคนใหม่คือ ดร.จรัส สุวรรณมาลา

เรียกร้องให้ ดร.ทักษิณ ชินวัตร เว้นวรรค เพื่อให้ “สังคม” ตรวจสอบข้อสงสัยต่างๆ ที่เกี่ยวกับตัวนายกรัฐมนตรีและพวก

คำว่าสังคมนั้น ท่านคงไม่ได้หมายถึงเฉพาะคณาจารย์ที่ร่วมกันเคลื่อนไหวในเรื่องนี้คือตัวท่านและพวกเท่านั้น คงรวมถึงชนชั้นนำต่างๆ ที่เหนือขึ้นไปกว่าชาวบ้านด้วย แต่รวมตัวท่านเองและพวกด้วยแน่ๆ

ผมรู้สึกแปลกใจครับ

ตามปรกติแล้ว เมื่อรัฐธรรมนูญยังมีอิทธิฤทธิ์กำหนดกรอบของการทำงานในระบอบประชาธิปไตยอยู่ ขนาดที่รัฐสภาก็สมบูรณ์ รัฐบาลก็สมบูรณ์ ศาลก็สมบูรณ์ ระบบพรรคการเมืองแบบสองพรรคที่อยากได้มาตั้งแต่ชาติปางก่อน บัดนี้ก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ

องค์กรตรวจสอบทั้งหลายเป็นของใหม่ ในสังคมอุปถัมภ์แบบไทย ย่อมจะเกิดข้อกังขาต่างๆ ได้บ้าง ว่าใครเป็นพวกใครหรือไม่ หน้าที่ของคนที่รักรัฐธรรมนูญก็ต้องช่วยกันประคับประคองไป เพราะโดยภาพรวมคือสิ่งเหล่านี้ยังอยู่ได้

ในเงื่อนไขเช่นนี้เองที่นักวิชาการอย่างท่านอาจารย์จรัสฯ กลับออกมาเรียกร้องให้นักการเมืองที่เดินมาตามขั้นตอนนั้นทุกอย่างอย่างคุณทักษิณฯ เว้นวรรคตัวเองไปเฉยๆ

เหตุผลที่นำมาใช้อธิบายจุดยืนของตัวเอง เอาเข้าจริงแล้วก็คือข่าวลือข่างอ้างที่เชื่อกันเองว่าจริงทั้งเพ ไม่มีอะไรเลยที่ได้รับการยืนยันว่าเป็นเช่นนั้นในกระบวนการที่เรายอมรับกันได้อย่างศาล

อดีต กกต. ๓ ท่านต้องเข้าคุกนั้น ศาลก็เขียนคำวินิจฉัยชัดเจนว่าทำให้เกิด “ความสงสัย” จึงถูกลงทัณฑ์ ถ้าศาลบอกโต้งๆ ว่าเอื้อพรรคไทยรักไทย ป่านนี้ก็ต้องตามมายุบพรรคด้วยแล้ว เขาไม่ปล่อยเอาไว้ทำอะไรหรอก เรื่องแบบนี้เห็นได้ชัดว่า ความเชื่อกับความจริงมันยังมีช่องว่างระหว่างกันอยู่ ฯลฯ

นักวิชาการทั้งหลายจึงกำลังเคลื่อนไหวแบบตีปลาหน้าไซ ประณามเขาเสียก่อนที่จะพิสูจน์ได้ว่าเขาผิดอะไร

เล่นการเมืองแบบพรรคการเมืองเก่าแก่แท้ๆ คือ ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสียหายในชื่อเสียงเกียรติคุณเสียก่อน กว่าจะถึงขั้นตอนการพิสูจน์ทราบ สื่อก็คล้อยตามเราไปแล้ว จริงไม่จริงค่อยมาว่ากันในภายหลัง ตอนที่ประชาชนลืมต้นเรื่องไปแล้วนั่นแหละครับ

ทำไมจึงไม่รอให้กระบวนการที่มีอยู่ทำหน้าที่ไปก่อน เมื่อกงล้อติดขัดแล้วจึงจะเข้ามาเสนอความคิด
ทำไมหางจึงแกว่งหมา?

ผมอยากจะพูดดังๆ ตรงนี้ ในฐานะที่สอนหนังสือมายี่สิบปีและทำงานอื่นๆ อีกมากว่า นักวิชาการบางคนที่กำลังใช้ความ “เหนือกว่า” ทางสังคม อาศัยความเป็นอาจารย์ที่คนเขายังหลงกราบไหว้บูชาว่าเป็นยอดคน มาย่ำยีระบบเพียงเพราะโมหจริตชนิดควบคุมไม่อยู่ของตน ความจริงคือภัยสังคมอย่างหนึ่งเท่านั้นเอง

ยกมือไหว้ไหวหรือ?

-------------------------------------------------------------------------------